سختی بالش های فوم حافظه با دما تغییر می کند ، که توسط "خواص حساس به دما" خود ماده تعیین می شود. ساختار مولکولی فوم حافظه (به عنوان مثال ، فوم پلی اورتان آهسته) نسبت به دما بسیار حساس است و خصوصیات ویسکوالاستیک آن با نوسانات دمای خارجی به طور قابل توجهی متفاوت است. به عنوان مثال ، هنگامی که دمای محیط کاهش می یابد (مانند زمانی که دمای اتاق در زمستان زیر 15 درجه سانتیگراد است) ، فعالیت زنجیره مولکولی فوم حافظه ضعیف می شود و ماده نسبتاً سخت می شود. در این زمان ، سطح بالش برای جذب دمای بدن پس از تماس با بدن انسان قبل از اینکه به تدریج نرم شود و متناسب باشد ، به مدت زمان طولانی نیاز دارد. در دماهای بالاتر (مانند تابستان یا مناطقی که بدن انسان برای مدت طولانی در تماس است) ، سیالیت زنجیره مولکولی افزایش می یابد ، و مواد به سرعت نرم می شوند تا فشار را پراکنده کنند و پشتیبانی "فشار صفر" را تشکیل دهند.
این حساسیت دما از ساختار سلول باز مواد و خصوصیات شیمیایی پلی اتر/ایزوسیانات ناشی می شود. به عنوان مثال ، دمای انتقال شیشه (TG) از فوم حافظه حساس به دما معمولاً بین 15-20 درجه سانتیگراد تنظیم می شود. هنگامی که دمای محیط پایین تر از TG است ، بخش سخت مواد حاکم است و استحکام لاستیکی مانند را نشان می دهد. هنگامی که درجه حرارت بالاتر از TG باشد ، بخش نرم شروع به فعال شدن می کند ، این ماده وارد یک حالت الاستیک بالا می شود و تغییر شکل ویسکوالاستیک را ایجاد می کند. در استفاده واقعی ، در یک اتاق گرم نشده در زمستان ، بالش های فوم حافظه ممکن است احساس لمس کنند و به دمای بدن انسان (حدود 36 درجه سانتیگراد) اعتماد کنند تا به داخل مواد منتقل شوند و محدودیت های قطعه سخت را از طریق حرکت حرارتی مولکولی بشکنند ، قبل از اینکه بتوانند خاصیت نرم خود را بازیابی کنند. این همچنین توضیح می دهد که چرا برخی از کاربران گزارش می دهند که بالش در ابتدا در فصول سرد سخت است ، اما به تدریج پس از دراز کشیدن برای چند دقیقه متناسب است. $ $ $









